คำบอกหน้าที่ (kata tugas)

คำบอกหน้าที่คือเป็นกลุ่มคำที่มีอยู่ในประโยคที่สำคัญเพราะคำบอกหน้าที่เป็นวากยสัมพันธ์ คำบอกหน้าที่จะเสนออยู่ในประโยค พร้อมกับเป็นการนำหน้าประโยคของ วลี หรือหลังประโยค ที่แน่นอนเพื่อทำให้ความหมายพิเศษหรือ สอดคล้องกับบทบาท วากยสัมพันธ์ที่แน่นอนในประโยคดังกล่าว คือกลุ่มคำที่มีการเปลี่ยนเทียบ จากคำนาม คำกริยา และคำคุณศัพท์คำเหล่านี้ไม่มีโครงสร้างเสมือนองค์ประกอบในการวลี

1.kata penyembung ayat คำสันธาน

       1.1  kata hubung  คำเชื่อมคำและประโยค

                     : คือเป็นคำเชื่อมต่อประโยค คือจำนวนคำที่บอกหน้าที่เชื่อมต่อกัน สแงประโยค หรือมากกว่า สองประโยคขึ้นไป

  เช่น :  ซากี อาเดล และ อิรฟาน ไปยังโรงเรียน

            :  Zaki Adil dan irafan pergi kesekolah.

2. kata prakiausa กลุ่มคำที่ปรากฏอยู่หน่าประโยคและปฏิบัติงานเฉพาะอย่าง

            2.1 kata seru   คำอุทาน

                   : คำที่ใช้บอกความรู้สึกของแต่ละคน เช่น โกรธ เจ็บปวด มีความสุข สงสัย สนใจ และอื่นๆวิธีการนำมาใช้ให้เหมาะสมกับ กระเสียงที่พูดนั้น คือ พร้อมโทนเสียงสูงหรือลดลง

      เช่น: ว้าย ! คนนี้ขี้เหนียวจัง

      :  Amboi, kedekutnya orang itu!

                 2.2 kata Tanya   คำที่ใช้ตั้งคำถาม

                  : คำที่ใช้เพื่อถามในการตั้งคำถาม เช่น ทำไม   เท่าไหร่ เมื่อไหร่ อย่างไร

  เช่น ; เขาอยู่ประเทศนี้กี่ปีแล้ว

         :Berapa tahunkah dia berada di luar Negara ?

              2.3 kata perintah   คำที่ใช้สั่ง

               : เป็นคำใช้ที่มีวัตถุประสงค์ เพื่อทำให้เกิดการตอบสนองต่อคำสั่ง ทิศทางการห้าม เชิญ หรือคำขอร้อง

             เช่น :ได้โปรดอย่ามาเล่นบริเวณนี้

                    Jangan kamu bermain di kawasan ini.

             2.4 kata pembenar   คำแท้จริงหรือ คำที่ใช้เพื่อการยอมรับ

             : เป็นคำที่ให้สัตยาบัน สิ่งใดสิ่งหนึ่งในการตั้งคำถาม ตัวอย่าง คำแท้จริง คือ ใช่ จริง และ ถูกต้อง

   เช่น : ใช่, พรุ่งนี้คุณหยุดได้

            :Ya, Esok awak boleh bercuti.

               2.5 kata pangkal ayat   คำเริ่มต้นประโยค

                : เป็นคำที่ใช้ ที่ปรากฏที่ต้นประโยค คำที่เป็นเครื่องหมาย ความต่อเนื่อง ในประโยค บทสนทนา แต่ คำที่ขึ้นต้นประโยคไม่ค่อยมีใช้ในปัจจุบัน ประโยคนี้จะเป็นประโยคทั่วไปที่ใช้ ในภาษามลายู คลาสิค ตัวอย่าง ครั้นแล้ว แล้วก็ เมื่อ ต่อไป และอื่นๆ

 เช่น: พระราชวังนั้นพร้อมแล้ว

     :  Hatta istana itu pun siaplah.

3. kata pascakata คำปรากฏอยู่หลังจากประโยคและปฏิบัติงานเฉาพะอย่าง

           3.1  kata pembenda คำอื่นที่ถูกเปลี่ยนให้อยู่ในรูปของคำนาม

         เป็นลักษณะคำที่เป็นประโยคบางสิ่งบางอย่างที่ไม่ใช่คำนามแต่เปรียบเสมือน คำนาม 

 เช่น : มาถึงอย่างกะทันหัน

          Datangnya secara mendadak

                3.2  kata  penekan  คำที่ไปยืนยันและเสริมพลังความหมายประโยค เช่น แท้จริงแล้ว

              คือคำที่มีการผสมกับคำเติมหรือผ่านการเติมคำ

           เช่น bukanya

                  Sesungguhnya

                  Hebatnya

 4. kata prafrasa คำที่ใช้นำหน้าประโยค เพื่อให้สัมพันธ์กับอีกประหนึ่ง

                 4.1 kata bentu   คำพุบบทแสดงกาลเวลา และบอกความเกี่ยวเนื่อง

          : เป็นคำที่ทำหน้าที่ช่วยวลีกริยา วลีคุณศัพท์ และวลีบุพบท  นั้นคือ เป็นคำที่ความหมายปรากฏจากการบอกลาหรือ ความรู้สึก

เช่น : ฉันเคยไปประเทสมาเลเซียเหนือ

       Kami  pernah ke utara Malaysia.

                 4.2 kata peguat   คำบอกความถี่  

              :เป็นกลุ่มคำที่ใช้สำหรับขยาบความหมาย ที่มีอยู่ในคำคุณศัพท์

   เช่น :  ต้นไม้นั้นสูงมาก

              Pokok itu terlalu tinggi.

                    4.3 kata penegas   คำที่หน้าที่เน้นประโยค

                : กลุ่มคำที่ใช้สำหรับให้ความสัมพันธ์ในส่วนที่เฉพาะเจาะจงในประโยค

  เช่น : นี้แหละคือภรรยาที่ผมรัก

         Inilah isteri kesayanganku.

                 4.4  kata nafi   คำที่ใช้สำหรับการปฏิเสธความหมาย

           : คำที่ใช้สำหรับปฏิเสธวลีที่มีโครงสร้าง ประโยค คือ นามวลี  วลีกริยา วลีคุณศัพท์ วลีบุพบท

   เช่น: ผู้ชายที่ใส่เสื้อสีแดงนั้นไม่ใช่พ่อของฉัน                                                 

    Lelaki yang berbaju merah itu bukan  ayah saya.

             4.5  kata pemeri  คำที่อยู่หน้าประโยค ใช้เพื่ออธิบายความหมายประโยค

      : เป็นโครงสร้างที่เชื่อมต่อระหว่างประธานของประโยคกับวลี แรกในคำกริยาประโยคประกอบ 2 ชนิดคือ ialah และ adalah

   เช่น : เขาคนนั้นเป็นครู

        Dia ialah seorang guru.

          4.6  kata sendi nama  คำบุพบท

          : เป็นคำที่ใช้เพื่อเชื่อมกับวลีนาม กับคำหรือวลีในประโยค คำบุพบทเป็นวลีนามที่รูปร่างเหมือนกับคำกริยาประโยค

เช่น: ดั้งเดิมเขาเป็นคนมาเลเซีย

    Dia berasal dari  Malaysia.

             4.7 kata arah   คำบอกทิศทาง

       :เป็นกลุ่มคำที่ใช้ปรากฏหน้าวลีนาม และในคำบุพบท เพื่อชี้แจงไปในทิศทางหรือทิศทางบางอย่าง

เช่น : สำรับทั้งหมดเตรียมไว้  บน โต๊ะแล้ว

   Semua hidangan itu diletakkan di atas meja.

               4.8 kata bilagan   คำบอกจำนวน

            : เป็นคำที่ขยายจำนวนนับหรือกลุ่มคน สิ่งของ และบางสิ่งบางอย่าง

        เช่น : ฉันได้ปลูกต้นมะพร้าวที่สวน  2 ต้น

        Saya menanam dua batang pokok kelapa di kebun

     4.9 kata adverba   คำวิเศษ

             : เป็นคำขยายคำกริยา คำคุณศํพท์ คำนาม และวลี บุพบทในส่วนวิธิการ เวลา และสถานที่

เช่น : รถบัสคันนั้นไปเร็ว

        Bas itu bergerak laju.

                                                                  

                                             อ่างอิง

                                                   https://www.scribd.com/doc/25768126/Golongan-Kata-Kata-Tugas

                                                                                   http://bmkatatugas.weebly.com/contoh-contoh.html